Okulumuz kız öğrencileri cuma vaktinde mescitte bu hafta 'İSRAF' konusunu işlediler.

Kur’an-ı Kerim, bu hususa büyük bir önem atfetmekte ve “Yiyiniz, içiniz; fakat israf etmeyiniz. Allah israf edenleri sevmez” (A’râf 7/31) buyurarak ortaya koymaktadır. İnsanlar tarafından yapılan israfı göz önünde bulundurduğumuzda genellikle akli yetersizlik, bilgisizlik, lüks yaşama tutkusu, gösteriş ve malın kazanılmasında emek sarf edilmemesi gibi sebeplerin israfa yol açtığını görmekteyiz. 

  “Yine o iyi kullar, harcama yaptıkları zaman ne saçıp savururlar ne de cimrilik ederler; harcamaları bu ikisi arasında mâkul bir dengeye göre olur.” (Furkân 25/67). Bu ayette Yüce Allah, Rahmanın kulları yani müminlerin niteliklerini belirtmektedir. Onlar, harcamalarında ne israf eder, ne de eli sıkı davranıp cimrilik ederler; bu ikisinin arasında bir denge tuttururlar. İsraf, herhangi bir şeyde haddi aşmaktır. İnfakta israf ise, harcamada haddi aşmak anlamına gelmektedir.  İsraf fiiline Kur’an’da verilen örneklerden ikincisi günah işleme hususunda aşırı gitmektir. Zümer sûresinin 53. âyetinde “De ki: (Allah şöyle buyuruyor): “Ey kendi aleyhlerine olarak günahta haddi aşan kullarım! Allah’ın rahmetinden ümit kesmeyin. Allah (dilerse) bütün günahları bağışlar; doğrusu O çok bağışlayıcı, çok merhametlidir”. Hadislerde ise israf kavramı, genellikle “bir nimeti gereğinden fazla kullanmak, telef etme” anlamında kullanılmıştır. Hz. Peygamber de israf üzerinde önemle durmuş ve müminlerin israftan kaçınmasını tavsiye etmiştir. Nitekim Allah Resulü konuyla ilgili şöyle buyurmaktadır: “Kibirsiz ve israfsız olarak yiyiniz, içiniz, giyiniz ve sadaka veriniz. Zira Allah, kulunun üstünde nimetlerini görmek ister.” (Buhâri, “Libas”, 14; Nesaî, “Zekat”, 66). Tüketim ve harcamada israf, insanın en çok zaaf gösterdiği noktalardan biri olsa gerek ki Hz. Peygamber (sas )bu hususta şu uyarıda bulunmuştur: “Canının istediği her şeyi yemen israftır” (İbn Mâce, “Et’ıme”, 51). Zarar vermeyi de zarara uğramayı da (Lâ darara ve lâ dırâra) reddeden Peygamberimiz, (İbn Mâce, “Âhkâm”, 17) ömrü boyunca israfa dair uyarılarda bulunmuştur. Nimet bol olsa dahi gereği kadar kullanmayı tavsiye etmiş, israfı alışkanlık haline getirmekten men etmiştir.